Αθήνα, Οκτώβρης 2010
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Πολιτική Διακήρυξη
«Δεν είμαι τίποτα, αλλά πρέπει να είμαι το παν»!
Καρλ Μαρξ, «Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ», 1843
Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μ’ αυτή την περίφημη φράση του Μαρξ, απαντάμε στην αθλιότητα της ταξικής, ιδεολογικής και κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει το κεφάλαιο απέναντι στην εργαζόμενη τάξη της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Τους επιστρέφουμε την περιφρόνηση και το ταξικό μίσος που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας και σε κάθε κοινωνική κατάκτησή μας, έχοντας στο πλευρό τους όλους τους πληρωμένους εργατοπατέρες, γραφειοκράτες, «διανοούμενους», τυχοδιώκτες και αριβίστες.
Το «Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδευτικών» είναι τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί τη μόνη προοδευτική και μαρξιστική απάντηση της εκπαιδευτικής κοινότητας στα σημερινά οικονομικά, κοινωνικά, μορφωτικά και θεσμικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Παιδεία, το Εκπαιδευτικό Σύστημα και οι εργαζόμενοι σ’ αυτό, καθώς και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.
Στο σημείο αυτό αισθανόμαστε την ανάγκη να τιμήσουμε τους δασκάλους και νηπιαγωγούς, που ξεπερ-
νώντας πολυποίκιλα εμπόδια, το ψήφισαν στις εκλογές για το ΚΥΣΠΕ το 2008. Η ψήφος αυτή αποτέλεσε ένα γερό χαστούκι στους κομματικούς γραφειοκράτες και τυχοδιώκτες των τοπικών συλλόγων και της ηγεσίας της ΔΟΕ.
Β. Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Ως γνωστόν, απ’ το καλοκαίρι του 2007, βρίσκεται σε εξέλιξη μια διεθνής, χρηματοπιστωτική, εμπορική, χρηματιστηριακή και οικονομική κρίση – η οποία ξεκίνησε απ’ την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού, τις ΕΠΑ , και έχει εξαπλωθεί σ’ όλο τον κόσμο. Η παγκόσμια οικονομία βίωσε και βιώνει επιβράδυνση της ανάπτυξής της, ενώ μια σειρά χώρες βυθίζονται στην ύφεση, δηλαδή σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ.
1. Τα αίτια της κρίσης
Πρόκειται, ασφαλώς, για μια ακόμη κρίση υπερπαραγωγής πραγματικού και πλασματικού κεφαλαίου. Μέρος των παραγόμενων εμπορευμάτων μένουν απούλητα, καθώς οι εργαζόμενοι δεν έχουν αρκετά χρήματα για να τα αγοράσουν. Στις ΕΠΑ και τις χώρες της ΕΕ, οι εργαζόμενοι είναι βουτηγμένοι μέσα στα χρέη (στεγαστικά, καταναλωτικά). Την ίδια στιγμή, οι κάτοχοι άυλων κεφαλαιακών αξιών (μετοχών, ομολόγων, παραγώγων) , ύψους 900 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, επιδιώκουν να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της παγκόσμιας εργατικής τάξης, αυξάνοντας το μερίδιό τους στην παραγόμενη υπεραξία - την απλήρωτη εργασία της εργατικής τάξης - αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους τους. Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή 37 εκατομμύρια αστικές οικογένειες, κατέχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το 50% της ανθρωπότητας ζει με το 1% του παγκόσμιου πλούτου (βλ. την Έκθεση του ΟΗΕ, ‘Παγκόσμια Κατανομή Πλούτου στα Νοικοκυριά’, εφημ. ‘Ημερησία’, 6-12-2006).
Η βαθύτερη, λοιπόν , αιτία της οικονομικής κρίσης είναι η αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παγκόσμιας παραγωγής των υλικών αγαθών και την ατομική τους ιδιοποίηση απ’ τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, τους καπιταλιστές. «Η τελική αιτία όλων των πραγματικών κρίσεων παραμένει πάντα η φτώχεια και ο περιορισμός της κατανάλωσης των μαζών», τονίζει ο Καρλ Μαρξ, στο «Κεφάλαιο».
2. Οι συνέπειες της κρίσης
Αποτελέσματα αυτής της οικονομικής κρίσης είναι η χρεοκοπία κρατών, το κλείσιμο εργοστασίων και επιχειρήσεων, η χρεοκοπία τραπεζών, η έλλειψη ρευστότητας, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, οι μαζικές απολύσεις εργατών, η μετεγκατάσταση κεφαλαιοκρατικών επιχειρήσεων σε χώρες με φτηνά εργατικά χέρια, η μαζική εισαγωγή 200 εκατομμυρίων ξένων εργατικών χεριών (ανειδείκευτων και ειδικευμένων) στις μητροπόλεις του καπιταλισμού και η γιγάντωση της φτώχειας των ντόπιων εργατών μέχρι την έσχατη εξαθλίωσή τους.
3. Η εικονική χρεοκοπία του ελληνικού κράτους και το ΔΝΤ
Πάνω στο έδαφος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης , στήνεται και η φαντασιακή χρεοκοπία του ελληνικού αστικού κράτους. Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Οκτώβρη 2009 - σε άθλια συμπαιγνία με την προηγούμενη κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδας, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο-μεθόδευσε τη σκηνοθετημένη χρεοκοπία των οικονομικών του ελληνικού κράτους,για να αποτινάξει από πάνω της όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις και να προχωρήσει στη μεγαλύτερη αντεργατική επίθεση που γνώρισε η ελληνική κοινωνία απ’ το 1949 και ’δώθε. Έτσι, δημιουργώντας με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και τους πληρωμένους κονδυλοφόρους τους, ένα καθεστώς ιδεολογικής τρομοκρατίας, επιχειρεί να ξεθεμελιώσει εργασιακές, ασφαλιστικές και δημοκρατικές κατακτήσεις για τις οποίες χύθηκε αίμα δεκαετιών απ’ την εργατική τάξη. Στο πλευρό της και η άθλια ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Είναι φανερό, ότι στο «τέλος» των αντεργατικών ρυθμίσεων του «Μνημονίου», η κυβέρνηση θα επιδιώξει να εμφανιστεί ως ο σωτήρας του ελληνικού κράτους απ’ την εικονική χρεοκοπία που σχεδίασε. Άλλωστε, το ένα καπιταλιστικό κράτος μετά το άλλο της ΕΕ, έχει δεν έχει υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα ή χρέη, προχωρά στον ίδιο ταξικό πόλεμο κατά της κοινωνίας του – χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την πολιτική του προέδρου της χρεοκοπημένης, καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής «Σοσιαλιστικής Διεθνούς».
Εμείς, το «Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδευτικών», αγωνιζόμαστε :
1. Για την κατάργηση του κρατικού χρέους και του χρέους των νοικοκυριών. Όπως ο Σόλων στην αρχαία Αθήνα, όπως ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι τον Οκτώβρη του ’17 να καταργήσουμε το χρέος για να ανθίσει η κοινωνική δημοκρατία.
2. Για την εθνικοποίηση όλου του τραπεζιτικού συστήματος, χωρίς δεκάρα αποζημίωση στο χρηματιστικό κεφάλαιο.
3. Για την εθνικοποίηση της βιομηχανίας, του εμπορικού στόλου, του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου, των κατασκευαστικών εταιρειών και γενικότερα του μεγάλου κεφαλαίου.
4. Για την εθνικοποίηση όλων των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.
5. Για τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανάπτυξης κάτω από εργατική εξουσία και εργατικό έλεγχο.
Γ. ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ «ΑΔΥΝΑΜΟΥ» ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ προκάλεσε μια παγκόσμια απογοήτευση καθώς και μια ιδεολογική και πολιτική σύγχυση στις ηγεσίες της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Οι ηγεσίες αυτές ,αντί να στραφούν στη μελέτη του μαρξισμού, στράφηκαν στην υιοθέτηση της αστικής ιδεολογίας του μονοπωλιακού, πολυεθνικού, κοσμοπολίτικου κεφαλαίου. Έτσι υιοθέτησαν την πολιτική των «ανοικτών συνόρων», που για το κεφάλαιο δεν σημαίνει κατάργηση των εθνικών συνόρων, διάλυση των εθνικών στρατών, κλείσιμο των πολεμικών βιο-
μηχανιών και καταστροφή όλων των συμβατικών ή πυρηνικών όπλων. Απεναντίας͘ υιοθέτησαν την πολιτική των τεσσάρων ελευθεριών του κεφαλαίου: α) ελεύθερη κίνηση εμπορευμάτων χωρίς δασμούς, β) ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων γ) ελεύθερη μετεγκατάσταση επιχειρήσεων και δ) ελεύθερη μετακίνηση εργατών, δηλαδή διεθνή μεταφορά εργατικών χεριών από χώρα σε χώρα, που να είναι σύμφωνη με τις ανάγκες των αφεντικών.
Στη χώρα μας, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, απέκρουσε το 2001 την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του Σημίτη, κάτι που τρόμαξε την άρχουσα τάξη της Ελλάδας και το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό της. Έτσι, σχεδίασαν και έβαλαν σε εφαρμογή, ελεγχόμενες κοινωνικές ή εργατικές μικροεκρήξεις. Μια απ’ αυτές ήταν και η κομματική κινητοποίηση του 2006, όταν το ΠΑΣΟΚ έριξε τον κλάδο των δασκάλων στην «απεργία» του Σεπτέμβρη – Οκτώβρη. Η άκαιρη, ύποπτη, ανοργάνωτη κινητοποίηση, παρά τα ηρωικά στοιχεία της , ήταν αντιδραστική και αντεργατική στο περιεχόμενό της και στην προοπτική της. Γι’ αυτό κι οδήγησε όχι μόνο την «απεργία» της ΔΟΕ στον εκφυλισμό, αλλά κι έριξε τον κλάδο των δασκάλων, το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα και ευρύτερα το εργατικό κίνημα της χώρας σε βαθιά κρίση και ύφεση. Η ήττα των δασκάλων ήταν ανα-
πόφευκτη και έγινε με τη σειρά της ήττα όλου του λαϊκού κινήματος. Η κινητοποίηση αυτή αποκάλυψε την πολιτική, θεωρητική και μαρξιστική ανεπάρκεια των αριστερών και συνδικαλιστικών ηγεσιών, καθώς και τον βρώμικο ρόλο που κάποιες απ’ αυτές παίζουν μέσα στο εργατικό κίνημα. Το ΚΚΕ , παρόλο που έβλεπε ότι εκείνη η κινητοποίηση ρίχνει τον κλάδο των δασκάλων πάνω στα βράχια και τη συντριβή, για να μη χαρακτηριστεί απ’ τους πολιτικούς και ιδεολογικούς του αντιπάλους ως «απεργοσπαστικό», συμμετείχε και τη στήριζε.
Τότε γεννηθήκαμε εμείς: Το « Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδειτικών». Διαφωνήσαμε μέσα στις άμαζες «Γενικές Συνελεύσεις» και δεν νομιμοποιήσαμε συνδικαλιστικά και πολιτικά αυτή την άθλια, ύπουλη και προσχεδιασμένη κομματική και εκφυλιστική κινητοποίηση. Αποκαλύψαμε τις αντιασφαλιστικές, αντιεργασιακές, αντιπαιδαγωγικές στοχεύσεις της ηγεσίας της ΔΟΕ και των κομματικών πατρόνων της. Συκοφαντηθήκαμε και διωχθήκαμε , αλλά σταθήκαμε όρθιοι. Τα χρόνια που ακολούθησαν δικαίωσαν απόλυτα την πολιτική μας ανάλυση και θέση αρχών. Η ΔΟΕ σήμερα είναι ανύπαρκτη και ανυπόληπτη. Οι απεργίες που αναγκάστηκε να κηρύξει ήταν ισχνές. Η παραβίαση βασικών αρχών λειτουργίας των συνδικάτων από μεριάς της ηγεσίας της ΔΟΕ και των τοπικών συλλόγων, πλανάται σαν βαριά σκιά πάνω από τους 70 χιλιάδες δασκάλους. Πολλοί δάσκαλοι βίωσαν συναισθηματικό εκβιασμό για να συμμετέχουν σ’ εκείνη την «απεργία». Έζησαν την αθλιότητα του πατερναλιστικού συνδικαλισμού απ’ την πλευρά της ΔΟΕ και των κομματικών ηγεσιών, των «5+1», που αποφάσιζαν το μακρόσυρτο εκφυλισμό της ερήμην των δασκάλων. Είδαν ότι εκείνη η κινητοποίηση δεν πληρούσε τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να έχει επιτυχή κατάληξη. «Οι απεργίες», τόνιζε ο Μαρξ και το 3ο Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών, το 1868, «πρέπει να υπακούουν σε ορισμένους κανόνες: 1. οργάνωσης, 2. επικαιρότητας, 3. νομιμότητας»(βλ. Καρλ Μαρξ, «Για τον Συνδικαλισμό»)
Δ. Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΧΕΡΙΩΝ
1. Οι θέσεις του Μαρξ
«Ο εφοδιασμός της ντόπιας αγοράς εργασίας με ξένα εργατικά χέρια, ρίχνει τους μισθούς καθώς και την υλική, ηθική και πολιτισμική θέση της ντόπιας εργατικής τάξης», γράφει ο Καρλ Μαρξ (βλ. Ντούσας Δημήτρης, «Μαρξισμός και Σύγχρονη Μετανάστευση», Αθήνα , 2009, έκδοση του συγγραφέα).
Το «Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδευτικών» είναι η πρώτη συνδικαλιστική παράταξη που έχει ανοίξει δημόσια τη συζήτηση για το μεταναστευτικό πρόβλημα. Στηριζόμενο στο στέρεο έδαφος των δεκάδων κειμένων και πολιτικών δράσεων των Καρλ Μαρξ, Φρίντριχ Ένγκελς και Διεθνούς Ένωσης Εργατών, που καλύπτουν μια περίοδο 50 ετών – απ’ το 1845 έως το 1895 – τοποθετείται, απέναντι στη σύγχρονη
πολιτική εισαγωγής ξένων εργατών, την ακροδεξιά απειλή και τον πόλεμο, από καθαρά μαρξιστικές θέσεις. Έτσι :
1. Θεωρεί πως «ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας»
2. Διαπιστώνει πως «η μετανάστευση διαιρεί τους εργάτες σε εχθρικά στρατόπεδα που μισούνται αναμεταξύ τους»
3. Εκτιμά πως «αυτός ο ανταγωνισμός ντόπιων και ξένων εργατών είναι το μυστικό της διατήρησης της αστικής τάξης στην εξουσία»
4. Πιστεύει ότι «η μετανάστευση δεν θα εξαλείψει την αθλιότητα των εργαζομένων, αλλά αντίθετα θα βαθύνει και θα οξύνει τους κοινωνικούς και εθνοφυλετικούς ανταγωνισμούς»
5. Θεωρεί ότι «η διεθνής μεταφορά εργατικών χεριών αναπτύσσει μια μυθική συγκέντρωση κεφαλαίων»
6. Διαπιστώνει ότι « απεργίες καταπνίγονται με την εισαγωγή και αξιοποίηση ξένων εργατικών χεριών»
7. Καλεί τα εργατικά συνδικάτα και τις οργανώσεις της Αριστεράς «να πείσουν τους νεοφερμένους εργάτες να γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους με το επόμενο καράβι, αποζημιωμένοι για το χρόνο που έχασαν από το εργατικό σωματείο, ώστε να μην μπορούν να βρουν τα αφεντικά άλλους εργάτες και να αναγκαστούν να δεχτούν τα πράγματα όπως ήταν και πριν»
2. Όχι στην ταξική λιποταξία και τον εκπατρισμό των Ελλήνων εργατών
Γι’ αυτό και καλεί τα εργατικά συνδικάτα και τις πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς να υιοθετήσουν τις αρχές, τη λογική και την κατεύθυνση των πολιτικών θέσεων των Μαρξ, Ένγκελς και Α΄Διεθνούς για τη «μετανάστευση». Στο πλαίσιο αυτό καλούμε την ντόπια εργατική τάξη, τους άνεργους εργάτες και νεολαίους της πατρίδας μας να μην ανταποκριθούν στα κελεύσματα των κεφαλαιοκρατών και των δουλεμπόρων για εξαγωγή τους σε χώρες της ΕΕ, της Βόρειας Αμερικής , της Κίνας και της Αυστραλίας. Τους καλούμε να μην λιποτακτήσουν απ’ την ταξική και πολιτική πάλη στη χώρα τους και να μην δεχτούν να γίνουν υποτακτικά όργανα και όμηροι στα χέρια των αφεντικών, αλλά να αγωνιστούν ενάντια στη μετανάστευση, ενάντια στην εισαγωγή ξένων εργατών και στην εργασιακή τους αντικατάσταση απ’ τα αφεντικά με ξένους εργάτες, υπέρ της επιστροφής των νεοεισαγομένων ξένων εργατών στις πατρίδες τους, και υπέρ της παραχώρησης πολιτικού ασύλου στους κομμουνιστές και αριστερούς πολιτικούς πρόσφυγες. Ο αγώνας αυτός πρέπει να συνδυαστεί με το ξεσκέπασμα του αντιδραστικού και αντεργατικού περιεχομένου των διαπολιτισμικών και πολυπολυτισμικών προγραμμάτων, που χρηματοδοτεί και προπαγανδίζει το κεφάλαιο και η ΕΕ. Την ίδια στιγμή πρέπει να ξεσκεπάζονται και όλοι οι καλοπληρωμένοι «αντιρατσιστές» διαπολιτισμικοί, που έχουν κηρύξει ιδεολογικό και προπαγανδιστικό πόλεμο ενάντια στην ελληνική κοινωνία καθυβρίζοντάς την ως «ρατσιστική και ξενόφοβη».
Το «Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδευτικών» δεν είναι ούτε με το ρατσισμό ούτε με τον «αντιρατσισμό»͘ ούτε με τον εθνικισμό ούτε με τον αντεθνικισμό͘ ούτε με την Ακροδεξιά ούτε με την «Αριστερά». Εμείς προσεγγίζουμε και τοποθετούμαστε στο ταξικό ζήτημα της πολιτικής του κεφαλαίου για μαζική εισαγωγή εκατοντάδων εκατομμυρίων ξένων εργατών με την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική δράση των γεναρχών του κομμουνισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, δηλαδή το μαρξισμό.
«Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!»
Κ.Μαρξ – Φ.Ένγκελς, «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», 1848
Ε. ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ
Αγωνιζόμαστε ώστε οι 4 στους 5 των οργάνων αυτών (ΠΥΣΠΕ, ΑΠΥΣΠΕ, ΚΥΣΠΕ) να προέρχονται από εκλεγμένους και ανά πάσα στιγμή ανακλητούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών. Οι συνεδριάσεις των παραπάνω οργάνων να είναι ανοιχτές και διαφανείς.
Αγωνιζόμαστε ώστε οι διευθυντές σχολείων, οι προϊστάμενοι γραφείων, διευθύνσεων, περιφερειακών διευθύνσεων και ο κεντρικός διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας να εκλέγονται και να είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητοί – με αποφάσεις των εκπαιδευτικών, όταν διαπιστώνεται η ανικανότητα, η αναξιοκρατία, η αντιδημο-
κρατικότητα, η αδικία και η εμπάθειά τους – από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, όπως είναι ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών, οι εκπαιδευτικοί της Διεύθυνσης, της Περιφερειακής Διεύθυνσης και της χώρας αντίστοιχα.
Διαδόστε τις ιδέες και στηρίξτε με τη ψήφο σας το «Μαρξιστικό Ξεκίνημα Εκπαιδευτικών»
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210- 9421100, 6976026625 ,Ντούσας Δημήτρης
ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΣΠΕ:
1. Ντούσας Δημήτρης
2. Ραχούτη Ελένη
3. Τσάνα Γαρυφαλλιά
4. Τσάνα Ελένη
